Δαυλίτες

Παθογόνο αίτιο: T. Tritici (Bjerk) Wolf [συν. T. Caries (DC) Tul] και T.laevis kühn [συν. T. Foetida (Wallr) Liro].

Τα δύο αυτά είδη μπερδεύονται μεταξύ τους, έχουν όμοια παθολογία και αντιμετωπίζονται από κοινού.
Η ασθένεια είναι ολέθρια για το σιτάρι από τότε που πρωτοκαλλιεργήθηκε.

Ξενιστές: Σιτάρι, σίκαλη, triticale (πιο σπάνια) και άλλα αγρωστώδη.

Διάδοση και σημασία: Η ασθένεια υπάρχει σε όλο τον κόσμο.
Το παθογόνο προκαλεί μείωση της ποιότητας και της σοδειάς των σιτηρών. Επίσης τα φυτά αποκτούν το μισό ύψος από το κανονικό.

Συμπτώματα:

τα προσβεβλημένα φυτά έχουν το ½ ή ακόμα και το ¼ του ύψους των κανονικών φυτών. Μπορεί επίσης να παρουσιάσουν αυξημένο αδέλφωμα . Οι σπόροι στους προσβεβλημένους στάχυς γεμίζουν με τα μαύρα σπόρια του μύκητα. Έχουν επίσης στρογγυλό σχήμα και το περικάρπιο είναι λεπτό.
Η επιδερμίδα είναι αρχικά πράσινη και αποκτά τελικά καφέ χρώμα καθώς τα φυτά ωριμάζουν. Μερικά φυτά μπορεί να έχουν υγιείς και προσβεβλημένους σπόρους αλλά τελικά όλος ο στάχυς μολύνεται. Οι μολυσμένοι σπόροι έχουν μία ενοχλητική μυρωδιά ψαριού.
Οι προσβεβλημένοι σπόροι πολλές φορές ανοίγουν δίνοντας στο στάχυ μία ακανόνιστη εμφάνιση. Τα άγανα πολλές φορές παραμορφώνονται.

Οι προσβεβλημένοι στάχυς είναι πιο ορατοί καθώς το φυτό ωριμάζει και οι σπόροι πολλές φορές σπάνε απελευθερώνοντας τις μάζες των μαύρων σπορίων. Μαύρα σύννεφα μπορούν να δημιουργηθούν κατά το θερισμό αν έχουμε έντονη προσβολή.





Βιολογικός κύκλος:
Το παθογόνο μπορεί να διατηρηθεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στο έδαφος (10 χρόνια). Εξαπλώνεται με το σπόρο και κατά το θερισμό αφού τα σπόρια παρασύρονται από τον αέρα μολύνοντας το έδαφος και γειτονικές καλλιέργειες. Τα καλλιεργητικά εργαλεία μπορούν επίσης να μεταδώσουν την ασθένεια μεταφέροντας μολυσμένο χώμα από χωράφι σε χωράφι.)

Οι συνθήκες το χειμώνα δεν είναι πάντοτε ευνοϊκές για την ασθένεια.

Με τη νέα βλάστηση την άνοιξη ο μύκητας αρχίζει να αναπτύσσεται διασυστηματικά μέσα στο φυτό. Οι στάχυς προσβάλλονται από το μύκητα και οι σπόροι γεμίζουν με τα σπόρια του.

Τα τελειοσπόρια που διασκορπίζονται με τον αέρα αποτελούν την κυριότερη πηγή νέας μόλυνσης.

Καταπολέμηση:
Η καταπολέμηση γίνεται με τη πιστοποίηση του σπόρου, την απολύμανση του και τις κατάλληλες καλλιεργητικές φροντίδες όπως η ημερομηνία σποράς και η εφαρμογή καραντίνας για της ξένες φυλές του μύκητα. Γίνεται επίσης και υβριδισμός για την παραγωγή ανθεκτικών ποικιλιών.

Τα εμπορικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται είναι: το hexachlobenzene, το quintozene και το fuberidazole.

πηγη www.plantprotection.hu//