Εξώασκος πυρηνοκάρπων
Προκαλών οργανισμός: Taphrina deformans (berk.) tul. Taphrina pruni (fuck.) tul.
Φάσμα προσβαλλομένων: ροδακινιά, αμυγδαλιά, δαμασκηνιά, καλλωπιστικά.
Συχνότητα και σπουδαιότητα:
Ο μύκητας προκαλεί σοβαρά προβλήματα σε φυτείες και φυτώρια σε ψυχρά και υγρά κλίματα. Το βάθος της ζημιάς διαφέρει από χρόνο σε χρόνο και από είδος σε είδος. Τα πλέον ευπαθή γένη είναι: Elberta, J. H. Hale, Harko, Nektared 4.
Για τη μόλυνση στις αρχές της άνοιξης απαιτείται θερμοκρασία κατά μέσο όρο 5°C, ενώ για τον ιδανικό πολλαπλασιασμό του μύκητα χρειάζεται θερμοκρασία 5-10 °C συνοδευόμενη από βροχή, ομίχλη και δροσιά.
Ο μύκητας διαχειμάζει στο φλοιό του δέντρου, στα κλαδιά και στα πεσμένα φύλλα με ασκούς. Αν εισέλθει στο έδαφος, παραμένει ζωντανός ως σαπρόφυτο για χρόνια. Τα σπόρια που αναπτύσσονται στους ασκούς πολλαπλασιάζονται βλασταίνοντας. Το μυκήλιο του μύκητα διασπείρεται και θρέφεται στα αυλάκια μεταξύ των κυττάρων.
Συμπτώματα:
Ένα εξωτερικό σύμπτωμα της υπερτροφίας του ιστού είναι η πάχυνση και η παραμόρφωση των προσβεβλημένων τμημάτων του φυτού –κυρίως των φύλλων. Στην αρχή εμφανίζονται στα νεαρά φύλλα ελλειπτικές ή κυκλικές κόκκινες κηλίδες. Τα αναπτυσσόμενα φύλλα ζαρώνουν και το χρώμα τους γίνεται βαθυκόκκινο. Μεγαλώνουν, παχαίνουν και παραμορφώνονται. Ακόμα και τα άνθη ενδέχεται να καταστραφούν. Παραμορφώνονται και καθίστανται άγονα.
Η μόλυνση προχωρεί και στους καρπούς. Ύστερα, εμφανίζονται φουσκάλες στην επιφάνεια του καρπού, τα μολυσμένα σημεία παίρνουν χρώμα καστανό και σαπίζουν. Ανάλογα με την ένταση της ασθένειας το δέντρο μπορεί να απωλέσει όλη του την παραγωγή.
Αντιμετώπιση:
Είναι ουσιαστικό ζήτημα η επιλογή κατάλληλου χώρου για τη φυτεία, γιατί τα βαθιά εδάφη
ενισχύουν την πρόοδο της ασθένειας. Αποτελεσματική αντιμετώπιση παρέχει και το επαγγελματικό κλάδεμα. Επειδή η ευαισθησία κάθε είδους είναι διαφορετική, η ένταση της αντιμετώπισης πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα. Ο ψεκασμός με διαλύματα χαλκού την εποχή της πτώσης των φύλλων και στο τέλος του χειμώνα, είναι απαραίτητος για την αποφυγή περαιτέρω μολύνσεων. Μετά το σκάσιμο των μπουμπουκιών, πρέπει να χρησιμοποιούνται χημικά δι’ επαφής και συστηματικά, για συνεχή έλεγχο, και κυρίως όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν τη μόλυνση. Για να αποφευχθεί η πιθανή αντίσταση, πρέπει να εφαρμοστεί η θεωρία της εναλλαγής χημικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου